Τώρα η Σοφία κατεβαίνει τη σκάλα ήρεμη, με μακρύ μαύρο φόρεμα, ίσια σανδάλια και τα νύχια της φρεσκοβαμμένα κόκκινα. Όπως τότε... Τώρα, ως άλλη Μήδεια, θα μετρήσει τη ζωής της κι όλοι θα υποκλιθούν στον έναν και μοναδικό ρόλο που έπαιξε ως το τέλος με αφάνταστη επιτυχία και πρωτοφανή τελειότητα. Και αυτή έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα στην υποχώρηση και την εκδίκηση, γιατί η αγάπη της έφτασε να γίνει μίσος. Τελικά, η Σοφία κράτησε το κόκκινο του πάθους για να ζήσει τη δική της δικαίωση. Ελάχιστοι θα επικροτούσαν την επιλογή της, ίσως κανείς. Όμως εκείνη ρίσκαρε και νίκησε τη λογική με τα συναισθήματά της...